Zondag 10 juni 2013

Tersane – Wall Bay

Het is bladstil vannacht in Tersane. Een enorm verschil met de klotsbende in Cold Water Bay. Om een uur of twee een paar blaffende hondjes en dat was het dan ook wel met de overlast.
Naast ons een aardige Ierse man van net geen 70 die met gasten van Classic Yacht hotel in Fethiye rond vaart op de Langouste. Op dit moment heeft hij een Duits Yoga clubje aan boord. Hij vertelt dat er eentje een super ingewikkeld standje kan met één hand en dan het been zus of zo. Ik kan het al niet meer volgen maar we zijn het er over eens dat er bij ons al het een en ander afgebroken zou zijn. Daar gaan ze met matjes naar een plekje achter het restaurant om het Yoga ding te doen. Als we het over de weersvoorspelling hebben van de komende middag begint hij wat schichtig om zich heen te kijken. Èen van de Yoga dames vond windkracht 3 al heftig dus windkracht 7 is far out of the question. Ik ben vergeten zijn naam te vragen. Wat een aardige oude baas! en dat accent! Hij heeft zijn boot vorig jaar verkocht maar de liefde waarmee hij er over verhaalt geeft aan dat hij haar nog lang niet vergeten is. We nodigen hem uit om een koud biertje te drinken als we in fethiye zijn. Als hij wegvaart met zijn gasten blijkt een Classic Yacht Hotel badlaken overgewaaid te zijn. Ik heb geen idee natuurlijk maar Francisca ziet zulks direct. die gaan we wel terugbrengen over 5 weken. Even later komt de eigenaar van een mooie 54 voets Sun Odessey zich voorstellen. Ian blijkt onze overbuurman in Fethiye te zijn en kent Luna al wat langer. Hij vertelt dat Erik, Xavier en Otto bijna zijn oude boot gekocht hadden maar dat ze het niet eens zijn geworden over de prijs. Ian runt een ski school in Oostenrijk en vaart in de zomer met zijn boot. Ook hij heeft het probleem dat zijn vrouw het maar zozo vindt en hij heeft moeite om betrouwbaren opstappers te vinden.

Francisca kan, geholpen door een pilletje, eindelijk naar het toilet en terwijl ik binnen het membraam van het drinkwatersysteem aan het vervangen ben hoor ik ‘Luna, Luna’ roepen. Onze buurboot heeft gezien dat de voorste wastetank overloopt, natuurlijk precies in de bijboot. Shit! en dan letterlijk. Ik roep tegen Francisca dat ze maar even moeten stoppen met doorspoelen en ze schaamt zich dood natuurlijk. Die tank had echter nog lang niet vol mogen zijn daar we er geen gebruik van gemaakt hebben. Ik had al eerder deze week de afsluiter open gezet dus kennelijk is de boel verstopt. Dat is een enorme tegenvaller want we hebben afgelopen winter juist een grote afsluiter laten monteren. Vooralsnog onbegrijpelijk. De bijboot trek ik op de steiger en puts hem weer schoon. C’est la Vie.

Om een uur of twee ben ik klaar met het dek en de kuip schoonmaken en Francisca met haar werk-werk. De windverachting is perfect om de zeileigenschappen van Luna wat beter te leren kennen, 20 knopen met vlagen van 25 tot 30 knopen. Dat komt overeen met windkracht 5 met uitschieters tot 7. We vertrekken naar buiten om de tank nogmaals te legen en beginnen met het tweede rif. Zowel op de genua als op het grootzeil zijn grote stippen aangebracht zodat je wat houvast hebt. We schieten lekker op en met een knoop of 8 stuiven we richting het grote water. Als we voldoende van de kant af zijn doe ik de afsluiter van de tank open maar hoor of voel niets. We besluiten om bij te gaan liggen en met de bijboot proberen iets in het gat van de afsluiter te steken. Bijliggen is niets anders dan het grootzeil zo strak mogelijk aantrekken en dan langzaam door de wind gaan. De genua komt bak te staan en als je vol tegenroer geeft is er een balans tussen de genua die de punt naar SB trekt zodat de boot wat vaart krijgt. Het roer krijgt dan echter ook grip en trekt de punt weer naar BB. Per saldo maak je geen vaart door het water en is de boot rustig. Evenzogoed gaat alles flink tekeer door de zeegang en is het niet goed te doen om met de bijboot naar de punt te gaan.

We besluiten de tank in Gocek leeg te laten zuigen en een veilig heenkomen te zoeken want het begint nu toch wel serieus te waaien.

Francisca houdt het stuurwiel niet in de vlagen wind dus we reven nog wat meer. Met nog een klein beetje zeil halen we met gemak 8 knopen met een prima te besturen schip. Ze kan alleen niet zo hoog meer varen met een gereefde genua, een graad of 50 dan heb je het wel gehad en gaat de boel killen. De vlagen worden nog wat heftiger en tikken zo nu en dan de 40 knopen aan, dat is een hele dikke 8. Otto kan wel zeggen dat de kussens niet wegwaaien maar voor de zekerheid bergen we alles binnen op. We zeilen door de smalle kanaal van Tersane en hoewel de wind gunstig is starten we toch de motor om snel te kunnen handelen als er iets niet goed gaat. Van geen wind tot idioot veel wind, met de genuaschoot in de hand alsof je een BM-er aan het varen bent.

Eenmaal in de binnenzee maken we een stuk of 6 prachtig lange rakken aan de wind om in Wall Bay uit te komen. We zien een mooie spot en ankeren er in 20 meter water en twee lijnen aan de wal. Fantastisch gezeild vandaag!

Francisca maakt lekkere aubergines en paprika’s met knoflook in de oven en we lezen en kwebbelen nog wat onder het genot van een glas rode Angora wijn.

Maandag 11 juni 2013
Wall Bay – Club Marina – Goceck

Wat een heerlijk rustige nacht in ons kingsize bed. Hoewel we om een uur of tien al instorten gisterenavond worden we pas om half 8 wakker. Francisca slaakt een gelukzalige kreet bij het aanschouwen van zoveel moois bij het ochtenlicht en springt te water. Ik wacht nog maar even want ik moet straks toch de twee lijnen binnenhalen.
De zoetwaterpomp werkt weer perfect. Er is niet langer om de paar uur een kort prrrr geluidje en de bilge blijft mooi leeg. Ik kon ook een scheurtje ontdekken aan de bovenzijde van het oude membraan dus dat zit wel goed lijkt me.

Francisca wordt wederom geplaagd door allerlei werk problemen maar omdat we in Wall Bay slechts 2G Internet hebben besluiten we naar buiten te varen en een ultime poging te ondernemen de waste tank te legen. Als we 4 mijl uit de kust zijn gaan we weer bijliggen en met en de windkracht 3 is dat een stuk beter te doen. Ik snij een stukje van de tuinslang af die we voor het zoetwater gebruiken en stop het eind vanaf de bijboot in het gast van de waste tank. Ik kom niet verder dan de bocht in de afsluiter en als ik een paar keer flink blaas in de slang komen er stukjes wit toiletpapier uit de opening. Het zal toch niet? Verder dan dan kom ik niet maar als de opening verstopt is met papier is het er wellicht uit te persen. Ik stop een lap in de ontluchting en vraag Francisca rustig de druk op te bouwen. Net als ze roept dat ze wat tegendruk voelt schiet de lap uit het ontluchtingsgat en krijg ik de derrie vol op de borst. Gadverdegadver. Een volgende straal komt in de bijboot. Alweer!
Francisca komt aan dek om te kijken wat al dat gevloek te betekenen heeft en zegt tamelijk onderkoeld “je stinkt als een bunzing” waarna we allebei in de lach schieten. Na zoveel shit kan het alleen maar beter gaan.

Als alles weer schoon is en ik mezelf met ontsmettende zeep heb schoongeboend zetten we koers naar Gocek. Pal voor, een knoop of 8 wind, dus zetten we de genua uithouder uit. Mooi vlinderend halen we 4 knopen bij 8 knopen echte wind. Niet slecht!

Omdat we verder niet zoveel omhanden hebben monteer ik de ‘figure 8’ klimhaak aan het vrije oog op de giek en haal een dunne lijn door die ik aan de midscheepse kikkers vastmaak. Aan bakboord hebben we nog een stopper in het gangboord dus daar kan die lijn mooi doorheen.
We halen de uithouder weg en imiteren voorzichtig een klapgijp om te zien of de klimhaak als een ‘boombrake’ ofwel een giekrem functioneert. Het idee is dat de wrijving van de lijn en de klimhaak er voor zorgt dat de giek nog wel kan bewegen maar dan gecontroleerder. Iedereen die wel eens een klapgijp meegemaakt heeft weet met wat voor een geweld dat gepaard gaat. Het systeem werkt! De giek verplaatst zich relatief rustig van BB naar SB maar we zijn nog zo met de genua bezig dat we het niet zo heel goed kunnen beoordelen. We halen de genua in en starten de motor. We maken zo nog een paar semi- klapgijpjes en dat gaat verdraaid rustig! alleen het allerlaatste stukje zou nog iets kalmer mogen. Als de lijn eenmaal vaart heeft lijkt de weerstand minder te worden. Misschien is dat de grote truc van de duurdere boombrake systemen. Wellicht dat het met een nog wat dikkere lijn nog relaxter gaat. Wij zijn nu al enthousiast! De komende weken het systeem wat verfijnen en proberen een permanente opstelling te maken.

We naderen Skopea Marina en vragen via de marifoon of ze faciliteiten hebben om de waste tank af te pompen. Die hebben ze wel maar ze hebben geen ruimte. Bij Club Marina kan het waarschijnlijk wel volgens de havenmeester. We moeten even zoeken in de Heikell maar het blijkt links naast Turk Marine te liggen. Het kan, bij de fuel jetti. We besluiten er ook maar te overnachten. In de Heikell staan lovende kritieken over de keuken van het marina restaurant. Francisca legt aan bij de jetti en ik ben als vanouds met de lijnen aan het stoeien. Het eerste waar de man die de pomp bediend om vraagt is onze Blue Card en die hebben we niet. Ik weet de manager met flinke moeite over te halen toch onze tank leeg te zuigen als we beloven morgen in Gocek een Blue Card te kopen.

Er wordt een soort stofzuiger op de dekopening geplaatst en je hoort dat de tank leeggezogen wordt. Met alweer wat moeite wil de man nog een keer de slang op de opening houden terwijl Francisca de grote afsluiter beneden opendoet. Je hoort duidelijk dat er weer vloeistof opgepompt wordt en in mijn beeldvorming dus ook het papier of wat het dan ook is dat de boel verstopt. We rekenen 25TL af, ca 12 euro.

We worden naar onze ligplaats gedirigeerd en als we aangelegd hebben vul ik de wastetank met zoet water en een klein beetje zeepsop. Als de tank vol is komt er wat sop uit de overloop. Francisca doet de afsluiter open terwijl ik vol verwachting naar het water staar. Niets! Geen enkel spoortje sop! Wel potverdorie. Nog steeds verstopt! Ik snap er niet veel meer van. Het is een 38mm slang en een joekel van een afsluiter. Wat zit er in vredesnaam in die tank?

Na lekker lang gedoucht te hebben nemen we een biertje in het zonnetje, lezen nog wat en eten een heerlijke lams caserole bij het marina resturant. Morgen weer een dag.

Dinsdag 12 juli 2013
Club Marina – Round Bay

We worden om half zeven wakker. We voelen ons allebei lekker fit. Dat komt vast door de zon, het water, het lekkere bed en de hele entourage. We werken beiden tot een uur of 9. Francisca aan haar never ending project en ik doe een spoedopdrachtje voor een opdrachtgever. Daarna kijk ik eens om me heen en besluit dat de omstandigheden ideaal zijn. Geen boot links, geen boot rechts, een slap zonnetje en zoet water bij de hand. Its Polytrol Time! Eerst was ik de huid met zoet water en een beetje cleaner en begin daarna met inwrijven van de polytrol. Luna wordt weer prachtig blauw en dat motiveert om beide kanten te doen. Leuk klusje vanaf de bijboot. Van veraf is ze nu adembenemend mooi blauw. Van dichtbij zijn wel wat vlekken en strepen zichtbaar. Maar eens zien hoe het zich houdt. Wat grappen en grollen met Otto via Whattsapp, vette lol met Polytrol! Lekker goedje wel, het lijkt een beetje op lijnzaadolie.

Aan de overzijde van de steiger ligt een hagelnieuwe Hanse 47. De mevrouw lijkt me wel vriendelijk maar de man zegt geen boe of bah. Totdat ze weg willen varen. Zijn vrouw roept iets van ‘ask that gentlemen’ en tot mijn verbijstering vraagt hij me of het koppelstuk van de elektrakabel bij de wal hoort of bij de boot. Huh? Wat is dat voor een vraag. Enigszins van mijn stuk gebracht weet ik nog uit te brengen dat het bij zijn boot hoort. Dan maakt hij de mooringline los en door een slap windje wordt de boeg naar SB gedrukt. De mevrouw regeert erg paniekerig en lijkt vol gas vooruit te geven. Maar er gebeurt niets. Dat draait ze zich om en vraagt mij ‘can you help us please?’ Ik denk een grapje te maken en zeg ‘ah, you want me to sail your boat out? En voor de tweede keer in hele korte tijd ben ik verbijsterd door haar antwoord ‘yes please this is our first time, I have my licence but I am very nervous’
Dat zie ik. Ik zie een boegschroef bediening en zelfs een joystick. Als ik me niet vergis kun je daarmee zowel je boegschroef als je hekschroef bedienen zodat je zijdelings kunt aanleggen. Zoals op de nieuwe Beneteaus. Wow, prachtig allemaal. Ze heeft echter geen idee hoe de boegschroef werkt. Ik maan haar tot kalmte. Achteraf hadden we hen wat beter kunnen en misschien ook moeten helpen. Op dat moment komt de boot weer recht te liggen en opper ik dat als haar man nu de lijn zou losmaken ze zo weg kan varen. Hij doet dat maar ik zie nog steeds geen schroefwater. Volgens mij staat de motor in zijn vrij. Als ik dat roep begint de man met de morsehandle te prutsen en roept dat de red button toch echt ingedrukt is. It should not, en eindelijk varen ze weg. Ons in verwarde toestand achterlatend.

We betalen het havengeld en spreken met de manager af dat we een Blue Card gaan kopen in Turk Marin en dan gerugkomen om de tank nog een keer te laten leegpompen. We ankeren nabij de Marina maar helaas, de computer is stuk en ze kunnen ons niet helpen. dan naar D-marine. We leggen daar aan bij een steiger en een vriendelijke man wil de tanks leegzuigen. Hij vraagt om de Blue Card. Ik laat Francisca achter en koop een Blue Card in het kantoor van D-marine. Prima voor elkaar. Als ik terugkom blijkt dat de mannen aldaar niet te stoppen waren en de tank al hadden leeggezogen. Francisca had niets in te brengen en zelfs geen tijd de afsluiter beneden open te zetten. Verdorie, wat een toestand. Uit arremoede pomp ik de tank weer vol zeewater terwijl Francisca heel rustig naar Club Marine koerst. We roepen de manager op en hij komt naar de steiger. Nu hebben we wel een Blue card maar er zijn zoveel Luna’s dat ze ons niet kunnen vinden. Eindelijk hebben ze ons gevonden en wordt de tank weer leeggepompt. Nu sta ik beneden in het toilet en doe de afsluiter open. Niets, maar dan ook helemaal niets. Ik snap er werkelijk helemaal niets van. Het lijkt wel of er een blindplaat tussen zit. Ik weet zeker dat het in april werkte want ik heb de tank gevuld en weer leeg laten lopen op de wal om de ontluchting te testen. Het water klaterde op het beton toen ik de afsluiter opende.

We laten het voor nu rusten en zien het in Marmaris wel. De tank moet eruit, zoveel lijkt zeker. Misschien heeft Bahattin een briljante ingeving of oplossing voor het probleem.

Terwijl we aan de steiger liggen komen Peter en Carla langs met Lara. We spreken af in Round Bay. We kunnen nog even lekker zeilen en ankeren in 10 meter water naast Lara.