20 juni 2013 – van Palamut naar Orak adasi

Als Ron de lijn bij Orak Adasi aan een rots wil knopen zie ik hem ineens een sprong in het water maken en ik hoor een uitroep. Oei! Hij zal toch niet zijn uitgegleden? Maar nee:
Met zn handen maakt-ie een visserslatijn gebaar als hij weer op de rotsen klimt: ‘Iets groots! Zo groot!’
‘Wat dan?’ roep ik.
Hij houdt zn handen naast zn gezicht en wappert met zn vingers. ‘Iets brrrrrrtsts’
Juist.
Later aan boord zegt-ie dat het wel op een grote krab leek, groter dan poes.

Ook hier echter geen sikkepit internet. Hè bah.. Helemaal koud en nat gesproeid en dan nog geen internet.
We slapen wel lekker.

Vrijdag 21 juni 2013 – van Orak Adasi naar baai bij Bodrum naar Cökertme
Ik heb mn iphone in het tasje buiten laten zitten gisteren. gelukkig doet-ie het nog..
werkelijk alles is (en voorzover gezoet was ) zeiknat.
We besluiten richting Bodrum te gaan in de hoop een betere verbinding te vinden.
Ergens naast Karaada komen we een grote baai tegen waar al diverse schepen liggen, daar kunnen wij ook wel bij hoewel het niet als ankerplaats in gemarkeerd in de boordpilot ( de Heikel) of op de kaart van INavX.
Het internet is hier goed te gebruiken, dus na los geankerd te hebben duiken we het ‘zomerkantoor’ in.

Zomerkantoor Ron; iPad als tweede monitor mbv SpashTop app

Zomerkantoor Francisca

Jammer genoeg ligt de baai aan een club med vestiging en we raken helemaal een beetje geïrriteerd als we om de haverklap door de boeggolven en hekgolven van een speedboat met waterskieër worden geklutst.
Het is 30 graden binnen en dat maakt het klutsen nogal onaangenaam.
Als Ron op een gegeven moment lichtelijk kokend zijn hoofd boven het luik uitsteekt om die vervelende koekenbakkers maar eens weg te jagen blijkt de wind te zijn aangetrokken. Onze klutsdeining wordt veroorzaakt door windkracht 5, de skieërs zijn allang verdwenen.

Ron zit nog (letterlijk) te zweten als ik naar buiten ga om eens te gaan zwemmen.
Terwijl ik aan het hupsen ben met één flipper ontsnapt de andere flipper en spijtig zie ik m met best nog wel een vaartje door de wind worden meegenomen.
Maar.. hij blijft drijven!
‘Ron! Ron! Flipper! Help! Flipper!’
Een beetje zwemmer was uiteraard met één flipper achter de andere aangedoken, maar dat gaat de drijvende flipper winnen van me. Gelukkig was Ron ook wel aan een beetje afkoeling toe en na met een mooie boog over de railing te zijn gedoken komt-ie niet lang daarna aan met de vluchteling.

Als ik nog wat zit op te drogen en wat aan het bladeren ben op funda, valt ineens mn oog op ‘grond in wognum. 10 ha voor €46.000′
Dat is of 1 ha of €460.00, maar je weet het niet, je weet het niet..
van koeien en hazen en zo, dus ik bel Gina.
Het gaat goed in Nederland. Ze gaan vaak naar het ziekenhuis om René te bezoeken. De ene keer gaat Kelly mee en de andere keer Stef. René lijkt te reageren als ze er zijn, met name als Stef verhaalt over de dagelijkse beslommeringen en gebeurtenissen.
Dat klinkt hoopvol…
Kelly heeft toetsweek en is wat gestresst, maar belooft toch dropjes mee te nemen naar Bodrum. Muntdrop, honingdrop, mintnopjes.. en wat ze zelf lekker vindt natuurlijk! Gina gaat eens informeren bij H3, waar de grond te koop is. Ergens halverwege ons gesprek valt de verbinding weg. Nou ja zeg.. we hebben prima internet maar geen mobiel? Heel vreemd.
Van Michel komen diverse foto’s van de groene zandrover.
Oooh! Prachtig is-ie weer!
Toen het autootje 100.000 km had gelopen had ik m ( de auto dus:) beloofd te zullen laten poetsen. Dat wilde Michel wel regelen.
Er kwam alleen eerst nog een oprijpad met veel zand en vrieskou tussen.
Nu pas, bijna een jaar later, ligt het pad en staat de auto er weer glanzend bij.
Michel neemt m nog één keer mee om te tectyleren, dan kan-ie weer jaren mee. (Ter info voor de alarmcentrale, bestaande uit Edwin, Jolande en Gina;)

Inmiddels zeilen wij op de Zuid-west 5 naar Cökertme, naar het oosten in de golf van gökova. Een mooie baai aan de overkant ligt op 20 mijl, daar is het nu wat laat voor.
Dat is wel lekker, zo rond de langste dag, dat het zo lang licht blijft. Geen gehaast om voor donker bij een of andere baai aan te komen, ook al gaan we einde van de middag weg.
Dat bevalt prima.

De heer Hordijk van de Louise (delfzijl) die we in Palamut tegenkwamen (de Louise ligt ook in Fethiye) noemt ons ritje een rondje om de kerk.
Hij vaart rond met opstappers, net als Otto. Dit seizoen is hij al 18 weken geboekt.. dat begint al bijna op werken te lijken!
Hij heef wel oren naar de politrol die Ron op onze verschoten blauwe Luna heeft gesmeerd.
Louise is inmiddels ook te vaak gewassen..
En ieder jaar komt er wel weer een nieuw middel waar hij enthousiast over is, maar at the end zal het toch wel weer verven worden.
De politrol die Ron hem geeft gaat-ie in ieder geval op het meest uitgebleekte stukje uitproberen.

Als we die avond terugkomen van ‘Rose Mary’ waar we letterlijk overvoerd zijn probeer ik Gina nog eens te bellen.
Hans is op een werkborrel, zegt Gien op mijn opmerking dat ik me niet voor kan stellen dat Hans op vrijdagavond niet ergens zit te bieren:)
Gelijk heeft-ie!
En helaas, het grondje betreft 10 bunder voor €460.000
Ach ja.
‘Maar,’ zegt Gina, ‘maar: volgens Jaap komt er wat vrij bij het bosplan. De heer Huisman (ik weet niet precies wie dat is) huurt daar 5000 meter van de gemeente. En Jaap zegt dat ze weer teruggaan naar Edam!’
Mwah! Daar heb ik ook wel oren maar!
Het is niet genoeg voor Bel en het paard van Annet en Teetje… Maar het is een begin. Volgens Sonja Dekker ( waar Tschai nu staat ) doet Teetje het goed, maar ik zou wel heeeel gelukkig zijn als-ie weer op loopafstand is.
En als ik er gewoon heen kan en m op kan halen en kan knuffelen ( niet lachen, jullie!!!)
Dirk zei ook al, niet onterecht blijkt nu: ‘Ik vraag me af hoe lang hij daar blijft..’
Ook dit telefoongesprek wordt afgekapt: datalimiet bereikt. wat krijgen we nu? En ik bel met de telefoon van Ron?

Zaterdag 22 juni 2013
Werk, werk, werk.. Ik zie een facetime oproep van Stef, maar toen lagen wij allang te slapen! René heeft voor het eerst weer wat gezegd, lezen we. Goed zo!
Ron probeert foto’s op ons blog te plaatsen, maar dat valt nog niet mee. Ze moeten eerst verkleind worden. Dan moet je eerst software downloaden en daar begint de ellende mee. Als je niet genoeg bandbreedte hebt om te uploaden, heb je ook niet genoeg bandbreedte om te downloaden. Toch lukt het en na een aantal foto’s aangepast te hebben (filmpjes blijven echt te groot) kunnen wat foto’s geplaatst worden.
te zien op
Www.sailing-luna.nl
Naam: Gast
Ww: Luna423

Het filmpje is inmiddels ook gelukt: bekijk het hier

De buurzeiler van de Moody naast ons vertelt dat het laatst 38 graden was hier, in Cökertme. Kwam door de warme Noord-wester, de Meltemi.
Wij waren niet ver uit de buurt, maar op zee is toch altijd anders dan vlak bij land. Meer dan 32 graden (binnen) hebben wij het nog niet gehad.
We vinden het wel een prettige temperatuur.
Als we ‘s-winters de twee kachels opstoken, dan halen we dat ook wel eens bijna.

We hebben zo half en half gepland om 14:00 uit te varen en dat lijkt zowaar te lukken. We halen nog even fruit, water en nieuw oud brood bij Rose Mary en gaan precies op tijd (haha, waarvoor dan) mooring op.
Onderweg moeten we hartelijk lachen om de mop die Cor mailt, over zuster Secretia.
Er is meer deining dan wind, zo naar het Oosten toe. Maar met een knoop of 4 sukkelen we toch op ons gemakje richting.. eeh? Waar zullen we heen eigenlijk?
De deining komt uit het Westen, dus een Oost-baai.
We vinden een hele mooie, Tuzla Koyu. Daar liggen een gulet, een cruiser en wat vissersbootjes. De gulet en de cruiser zijn helemaal rondom aan bomen geknoopt, dus wij leggen aan op een uitstekend puntje.
Prachtig hier!

Van de gulet komt nu al de hele avond hetzelfde nietszeggende, stompzinnige, never ending muzikale behang en ik word er behoorlijk agressief van.
zullen we overboord springen, naar de gulet zwemmen en de hele verschrikkelijke muziekinstallatie de zee in plompen?
Ron zegt: ‘We gaan straks toeteren.’
De toeter kunnen we echter niet vinden.. we hopen dat het andere jacht zo voor twee toetert.

We zitten buiten in de kuip de grote maan te bespieden met op de achtergrond de diarree van de gulet. Ron met de camera in de aanslag. Het wordt al donkerder, het is bijna half tien en ik kan mijn boek (echt, papieren boek) niet meer lezen dus ik leg m op tafel en gebruik een zeilklootje als boekenlegger.
Helaas, helaas.. niet veel later hoor ik Ron zeggen: ‘Kijk! Een zeilklootje!’
‘Nee joh, lullo!’ zeg ik, ‘dat is mijn boekenlegger!’
‘Aiaiai’ zie ik m denken. Hij maakt het goed door een toeter te fabriceren van een keukenrol: de buren hebben nog een half uur!
Ze waren kennelijk onder de indruk, want om 22:00 hield het vanzelf op.
Om 01:00 werden we wakker van één of andere dronken joligaard die luidkeels zingend indruk probeerde te maken op zn companen. We weten niet of dat gelukt is, want we vielen gelukkig weer in slaap.

Zondag 23 juni 2013 Tuzla Koyu
Als we om 07:30, na in het bladstille en glasheldere water te hebben gezwommen, aan het ontbijten zijn stelt Ron voor om nu, nu iedereen nog op één oor ligt, keiharde muziek op te zetten. Dat zal ze leren!
Maar natuurlijk doen we dat niet;)

Een meeuwenechtpaar heeft op de rotsen een smakelijk hapje gevonden en ze maken dat kenbaar door geluiden als krolse katten te produceren. Ondertussen is er ook weer een vissersbootje in de baai neergestreken. Daar vliegen ze nu met zn allen, ‘klok klok klok kluk klok glok glok aiiiiieai’ omheen.
De gulet is inmiddels vertrokken en nu komt er harde Turkse disco muziek van het vissersbootje af.
‘Ze hebben hun dolle avondje nu.’ zegt Ron. ‘Wat denk je, na een hele nacht vissen? Dan wil je wel lekker even ontspannen voor het slapen gaan.’