07-06-2016
We liggen in het mooie Epidavros, in de thuishaven van een chartervloot.
Op wisseldagen heel druk.
Maar ook zonder bootjesvaarders zeer levendig.
Busladingen kindertjes worden iedere middag in het parkje uitgeladen / uitgelaten.
En de kerk? Die roept de gelovigen met de blazers-sectie tune van “TUSK” op.
Er missen twee bellen om het echt af te maken, maar who cares.
Epidavros rocks.

Niet alleen de bellen overigens.
We schommelen en deinen dat het een lieve lust is.
Na de onweersbui van vanmiddag dacht Ron het dek even af te spuiten.
Ideaal toch, als het geregend heeft?
Maar we klotsen zo hard, dat je niet op je benen kan blijven staan.

Met Dimitris van Skouras hebben we al een aantal huizen bezichtigd.
De eerste was een teleurstelling. Stond overigens niet op onze lijst, maar wellicht dacht Dimitris:
je weet het maar nooit.
Nieuw, doch klein en met drie verdiepingen en naargeestig donker.
Gauw vergeten.

De tweede was “263”. Alle huizen op ons lijstje hebben we een naam gegeven.
“263” is nieuw gebouwd in 2008 en nooit bewoond geweest.
Punten voor:
– goed gebouwd
– alle vloeren afgewerkt met keramiek
– alle badkamers (3) zijn met marmer betegeld en voorzien van bad en douche
– aluminium beetje verschoten deuren en kozijnen, ramen en openslaande deuren voorzien van horren en rolluiken
– ruim huis met de woonkamer aansluitend aan het grote terras op het zuid-westen met prachtig uitzicht over de baai
– slaapkamers op dezelfde vloer, dus kantoor gelijkvloers
– grote benedenverdieping op dezelfde wijze afgewerkt en zelfstandig te bewonen
– vrij gelegen bij het einde van een doodlopende weg in Paleo Chora, een chique buurt hier vlakbij Nafplio
– grondstuk loopt achter recht (5 meter of zo) naar beneden af en aan de voorzijde tegenover de weg loopt het ook af.
bovenop de bult dus en blijvend vrij, want huizen er omheen bouwen gaat niet.
– rondom permanente bewoning
Punten tegen:
– betonrot?
– nog geen aansluiting op de voorzieningen (water/elektra)
– nog geen keuken(s)
– nog geen haard(en)
– nog geen bbq plaats
– nog geen noem maar op

Anderdaags tuften we eerst met het autootje van Epidavros naar Nafplio en stapten bij Dimitris in de Aygo.
Op naar Tolo!
Een kneiter van een huis en alweer niet op onze lijst. Imposante trappen, prachtige natuurstenen vloeren, maar wat een droevige
sfeer van vergane glorie.
Overal hokjes, hoekjes, gaatjes, de tuin een rotsig en bultig rommeltje, bijna losgekomen balkons, ouwe troepzoot.
Nee.
Het enige wat heel mooi was, was het uitzicht. Maar daarvoor moest je wel eerst naar de bovenste verdieping.

Van Tolo naar Drepano.
Een halfvrijstaand huis (met de garages verbonden) met een deprimerend diep zwembad.
Een wat klein grondstuk (2000 meter), maar wel een mooi huis met al veel afwerking.
Buren die niet permanent daar woonden en (volgens Dimitris) vast geen probleem hadden met ponies in de tuin.
Tja..:)

Van Drepano naar Adrianos.
Naar “het huis met de boogjes”, van Peppi.
Toyke, weet je nog, dat we in Zuid-Duitsland in een pension overnachtten onderweg naar Venetie?
Daar heeft dit huis van weg.
Duitse degelijkheid in Griekenland. Kunststof deuren en kozijnen, ramen en openslaande deuren voorzien van horren en rolluiken.
Keurige betonnen oprijlaan, omheind terrein, zeker 3.000 m2 sinaasappelbomen en een wekelijks recht op een gedeelde bron.
Rest van het water gewoon van de stad.
Een zelfstandig appartement beneden, woonkamer met haard, mooie keuken (zoiets als Waterpark, Joost & Gerbra).
De badkamers niet zo ruim en chique als die van “263”, maar ruim en chique genoeg.
Slaapkamers waar Ron ons kantoor al zag.
Achter het huis twee boetjes en een carport.
Uitzicht? Eeh: op Palamidi. De burcht op de berg achter Nafplio. En verder alleen op bomen.
Rondom sinaasappelboomgaarden.
De Atheense buurman had drie jaar geleden verkoop overwogen, maar vroeg te veel geld, volgens Dimitris.
Geen buren in de buurt. Wel wat verderop een nieuwbouwwijkje op z’n Grieks. Appartementgebouwen van 3-4 verdiepingen.
Maar slechts 3 km van Nafplio.
Dat is zoiets als vanuit Sijbekarspel in Wognum alles kunnen vinden wat je wil.
Dit huis voelde goed.

Allemaal huizen, huizen, huizen..
Donderdag zien we “het sinaasappelhuis”
Volgende keer weer over mensen:)