Ermioni – Poros 2016-07-05

Midden op onze trouwdag houdt onze vpn (netwerk)verbinding met de opdrachtgevers ermee op.
Dus wat gaan wij dan doen?
Op een terrasje zitten natuurlijk!

En gisteren hebben we succesvol een zaklamp afgezonken, het deklicht gekraakt toen ik er op ging zitten, twee hulplijnen in de mast gebroken,
maar.
We hebben nu een nieuwe lijn (dat dan weer wel) in de mast na veel klooien en daar hangt de nieuwe plank aan.
Een passerel heet dat.
We zijn er niet onverdeeld blij mee, want het wiebelt.
Maar de plank is wel lekker lang. Hier, in Poros, waar we een eerbiedige afstand van de kade houden,
niet overbodig.
En omdat we niet kunnen werken, schuimen we de chandler op de heuvel af en komen terug met een nieuwe zaklamp, scharnieren voor
de doormidden te zagen plank en een echte super-zaag. De zaag heeft wel wat weg van mijn raspen.
Vreselijk scherp, dus Ron neemt ook meteen wat slang mee ter bescherming van zowel de zaag als de vingers.

Laatst waren we wat verder doorgelopen voorbij de chandler. We kwamen uit op een strand met muziek, stoelen, parasolletjes,
een douche.. maar wij gaan liever naar wat rustiger plaatsen. Niet ver van het mondaine strand vonden we een strookje met drie bankjes
en een Liebherr 921, pal achter de kazerne.
Het strandje voor verschoppelingen, volgens Pascale die hier bij de Skipper werkt.
Wij lunsen iedere dag bij Pascale met duo freddo cappucino me liiii zachari kai mia omeletta aplie kai wat Ron lekker vindt.
Soms mia omeletta spesial, soms psomi me ntomates, aggouri, sampon:)
(ok, ok: twee kouwe cappucino met een beetje suiker, een omeletje zonder iets en wat Ron lekker vindt.
Soms een omelet speciaal soms een stokbroodje met tomaten, komkommer en ham:)
We liggen pal voor het terras en niets gebruiken zou nogal onbeleefd zijn.
De aanleggers aan de kade hier zijn van divers pluimage.
Zo troffen we laatst een Engels stel klimaatvluchtelingen die op Malta zijn blijven hangen en die voorheen de zeeen
afschuimden met een Swan, weten jullie nog?
De Swan staat trouwens te koop.
Pascale gaat vanavond met ze uit eten.
Wij strijken vanavond hier op het terras neer met Coos en Corrie en Poros, een Dobermann c.q. Pincher wannabee van
een maand of 3 oud. Gevonden en gered door Coos en Corrie, die net hun onlangs overleden bejaarde hondje op de heuvel achter Ermioni hadden begraven.
Arme Poros schrok zich gisterenavond joepie van vuurwerk verderop en jumpte plompverloren bij me op schoot.
Helaas moest ze van schrik ook een beetje plassen op mijn mooie jurkje…

En oh! Weerhield ik gisteren een buurboot van het vastberaden varen van een deuk in onze Luna, zag ik een schoen voorbij drijven.
Juist. Mijn eigen schoen!
Zoals jullie weten bewaren wij de schoenen in een emmer en Ron had niet gemerkt dat het klitteband van mijn tevaatje ergens
aan was blijven hangen.

Dimitri verrast vriend en vijand met een telefoontje ‘s-avonds laat: ‘Pepy heeft meer geld nodig’.
?
Ja?
Ron is not amused. Maar Pepy is volgens Dimitri zielig, want het blijkt dat het appartement geen appartement is, maar een kelder.
Ja?
We stellen voor dat we er nog even over na willen denken en het zeker morgen aan Kostas, onze advokaat, voor willen leggen.
En dat de deal off is blijkbaar?
Een uur later belt Dimitri weer met de mededeling dat we het eerdere telefoontje maar moeten vergeten.
En de deal is niet off. Zeker niet.

Verder werken we en werken we. We volgen nauwgezet de berichten van Ilse en Albert want in huize Ravieres is wat ziek en zeer.
Vakantie hebben we volgende week weer, als Joost en de Piepjes komen.
En oh: Toyke: ik heb je mail gekregen!
En dat allemaal hier aan de kade in Poros.