De Piepjes!

En ons leventje staat op zn kop. Want niet alleen zijn de Piepjes er, we zijn ook een weekje vrij.
Na al dat werken de afgelopen weken moeten we nog een beetje afkicken en de stressklusjes worden in de nacht opgelost.
Het ebt gelukkig allemaal langzaam weg en we vinden een nieuwe bezigheid: puppycursus voor de Piepjes.
“Zit!”
“Ja, maar zij heeft…”
“Nu! Zit!”
“Boehoehoehoe…”
Na een paar dagen werpt de training vruchten af en lopen we niet meer het gevaar dat er haren in een lier draaien, vingers in de ankerbak komen, Piepjes overboord kukelen.
En noem nog maar een paar andere akelige mogelijkheden.
Op een winderige dag hebben we ze wel aan de tafel gebonden, dus dat telt dan eigenlijk niet:)

Joost en 2 stuiter piepjes op weg naar Luna. Spannend!

De huizenkoperij hier is een ware aanslag op het uithoudingsvermogen.
We komen voor de derde (vierde?) keer op rij aan in Epidavros, een nog steeds mooi en leuk plaatsje. Deze keer met de Piepjes en Joost.
Het is weekend, dus er is markt en het hele stel maakt kennis met onze toekomstige buurvrouw van 1 km verderop, Natalia.
De Piepjes vinden het errug warm, zo net uit Nederland. Rondwandelen overdag is geen optie.
Maar ook dat went langzaam. Na een paar dagen is 30 graden heerlijk koel.

En we vinden Italiaans ijs, waarvan we enorme bollen wegwerken.
Hadden wij hier nooit gezien, in Epidavros! Een bakker ook niet wat dat aangaat, maar Joost wel. En iedere ochtend gaat Joost trouw op pad voor het dagelijkse verse brood.
Onze afspraak om te tekenen in Nafplio dit weekend gaat echter niet door.. het wordt Dinsdag!
Dus .. we regelen alvast een auto. Onze inmiddels vaste auto-verhuurder Staikos (Sixt) in Nafplio komt met een Jumpy voor 9 personen.
Wauw!
En maandagavond komen we Epidavros weer binnenvaren en we sturen een Appje aan Dimitri, want weet hij al hoe laat de afspraak op dinsdag is?
Niet veel later komt er bericht terug: het is niet dinsdag, maar Donderdag!
Natuurlijk.
We besluiten de dag daarna wel in Nafplio te gaan kijken, de Jumpy hebben we nu toch. Dimitri vindt het prima om nog eens met het hele clubje naar het huis te gaan. We kunnen echter niet naar binnen, want Pepy is er niet en Dimitri heeft geen sleutel. Maar dat vinden we niet erg.
De dametjes willen wel een nieuwe bikini en in Nafplio is een Chinese winkel. Chinese families die hier neerstrijken openen Chinese winkels waar werkelijk van alles te vinden is voor Action prijzen.
Ook Ron vindt weer nieuwe broeken met een totale aanschafprijs die een stuk lager is dan in Poros laten wassen.
De Piepjes komen thuis met niet alleen bikinietjes, maar ook een klein, rose, batterij aangedreven keffertje met groen oplichtende oogjes en een grote knuffelhond.
Manouk durft bij het huis aangekomen eerst nog de auto niet uit vanweg de grote, onstuimige Skylos, doch als ze door heeft dat hij achter een hek zit komt ook zij kijken. Ron loopt met Joost om het huis heen en samen wijzen ze op verbeterpuntjes, zoals verven? Of met steen beplakken? Hier een zwembadje?

Prachtige zonsondergang? Boeien!!

Twee dametjes na een paar dagen helemaal ingeburgerd

Het clubhuis moet wel opgeknapt worden. Een douchedeur fungeert als wand en waarom dat is is ons geheel onduidelijk.
Van sinaasappelbomen tellen komt niks, want de buurman heeft de pomp voor het wekelijkse waterrantsoen aangezet en het wordt alras een mediterrane prutboel waar Skylos vrolijk in ronddartelt. Ook wij willen nu ver van Skylos blijven:)

Na de rondleiding keren we terug naar de stad met eigenlijk nog wel wat plannen, maar Ron wil weg, het gaat waaien, hij ziet wolken en je weet het maar nooit met die buurboten.
Zijn voorgevoel blijkt juist, de wind steekt op en er komen andere boten aanmeren, maar alles gaat prima.
Aardige mensen aan de linkerkant, een hier neergestreken Nederlander met zijn Belgische vrouw en hun kinderen. Ze hebben een boatyard op Aegina, een zeilschool en nog wat.
Ze huren een huis, want Oh, oh! Hier een huis kopen? Aiaai!
Hij heeft vroeger een tijdje in Bergen gewoond! Nog een Bergense puienpisser dus:) (zei onze ouwe Bergense dierenarts altijd).
Aan de rechterkant ook aardige mensen met een catamaran, ervaren zeilers uit Duitsland.
De dag erna raakt de catamaran bij uitvaren echter jammerlijk met de rechterschroef in de ankerketting van de buren aan de andere kant.
En ze zitten ook nog vast met het anker. Bah. Triest voor ze.

Op donderdag komen we in Nafplio voor alweer een afspraak die niet doorgaat omdat de dochter van Pepy een ongeluk heeft gehad en in het ziekenhuis in Korinthe ligt.
Met de dochter van Pepy gaat het niet goed, ze moet naar Athene tot groot afgrijzen van Pepy, die volgens Dimitri en Kostas nauwelijks ingelicht wordt over wat er nu eigenlijk aan de hand is.

In de stad lopen we over het mooie grote plein om de beurt met het roze hondje op ons hoofd. Wie het het langst volhoudt!
De verhuurder heeft de Jumpy ondertussen verruild voor een Focus waarmee we vanuit Nafplio de omgeving wat verkennen. We rijden langs de baai, het uiteinde van de Argolida, met een lang zandstrand tot aan de andere kant en aan onze kant van de weg verlaten nachtclubs, taverna’s en fabrieken.
Er werkt nog wel wat, want af-en-toe bereikt ons een vreemd zure geur.
We slaan rechtsaf, het binnenland in naar Argos. Ook langs deze weg eerst alleen verval en vergane glorie en boerenbedrijven maar dan gaat het over in de levendigheid van Argos.
Er zit hier een Toyotadealer weten we, maar die kunnen we niet vinden.
Op dat tijdstip van de dag is er sowieso nergens wat te doen, dus onverrichterzake keren wij terug naar de stad, waar we eigenlijk, eigenlijk nog wat zouden eten bij een Italiaan die op nummer twee van mijn lijstje staat.
Maar Joost vindt het niks, het ligt aan de weg en we gaan dus toch maar terug naar Epidavros na een bezoek aan de Lidl waar we de Focus volladen met water, sjippies, een nieuw tijmplantje, kruiden en sla.

Pijnlijk verschil tussen een timmerman en een ICTer..

De ochtenden brengen we door met ballen in zee met zn allen, behalve Manouk. Manouk heeft verkeerde dingen gehoord, zoals “grote, enge vissen” en “zee-egels” en ze durft niet zomaar in zee.
Uiteindelijk in een baaitje springt ze na veel soebatten en met een zwemvestje om en mijn flippers aan te water.
Maar bah! Wat is dat water zout!
En daar komt een ander puntje voor ons zuinige zeezeilers boven water: het watergebruik. Zuinig met water is het devies! Maar leg dat maar uit aan kleine meisjes..
Na een paar dagen vinden we een middenweg die acceptabel is voor iedereen. Als het zout eraf is, kan de kraan uit.
Op Aegina liggen we in Perdika, een lief plaatsje met een strand achter de kade. De hele middag zijn ze druk in de weer in het water en aan het eind van de middag komen ze licht beledigd terug: “Die mevrouw daar deed ‘ssssst!’ Wat een rare mevrouw!”

Lekker ravotten op het strandje en daar hoort natuurlijk gegil bij. Als je daar niet tegen kan ben je echt een azijn pieser.

Ik geloof dat de Piepjes het allemaal wel leuk vinden. Sommige dingen zijn volledig onbegrijpelijk natuurlijk, bijvoorbeeld stilzitten, of geen spelletjes spelen op de ipad en ook niet met je ipad gooien, of niet snoepen:) Ze volgen wel keurig het dieet. Sla tussen de middag en kilo’s fruit. Manouk gebruikt de trapleuningen als oefenrek. Manouk oefent ook dapper de paalsteek op ieder lijntje dat ze kan vinden.

Aan alles komt een eind

Als we Joost en de Piepjes op maandag hebben uitgezwaaid en willen wegvaren uit Poros, ontdek ik tot mijn schrik een paalsteekje in de landvast!
Daar had ik uiteraard verdacht op moeten zijn:)
Joost meldt die middag nog dat de meidjes hoofdluis hebben? Oh lekker dan! Dat moet van het vliegtuig zijn, want hier kunnen we geen beestje ontdekken. Ook niet op mijn bol!

Welopgevoede dames en lekker gebruind op de terugweg

Vanuit Poros zeilen we naar de baai van Ermioni, waar we overnachten. En vanuit Ermioni met aantrekkende wind mee naar Nafplio. Op naar een nieuwe tekenpoging.

Eindelijk dat malle contract!

En tadaaaaa! Op de gedenkwaardige donderdag 28-juli-2016 hebben we het voorlopige koopcontract getekend!
Dat gaat wel heul bijzonder.
Er is een vertaler, een strafrechtadvokaat die goed Engels spreekt, die woordelijk onze overeenkomst vertaalt. Niet schriftelijk dus! Ik begrijp ongeveer een derde van wat er in staat en we moeten Ilias (zo heet hij) voor de rest maar vertrouwen op zijn woord. We hebben inmiddels getekend, doch ik stuur de overeenkomst toch maar door naar mijn Griekse leraar in Nederland met de vraag of hij wellicht vreemde dingen ziet.
We hebben ongeveer 6% van een waterput bij de koop verkregen, met een recht van 10 uur water op 1 dag in de week: maandag.
Mocht Pepy bij de overdracht niet op komen dagen, dan zijn wij gemachtigd voor haar te tekenen (?????).
Ontbindende voorwaarde is legalization van de niet geregistreerde bebouwde meters. Ook als er onwettige dingen overeengekomen zijn of dingen anders zijn voorgedaan dan ze in werkelijkheid zijn, kunnen wij er uiteraard van af.
We doen een aanbetaling van 2.000, waarmee Pepy de legalization kan bekostigen.
Als de legalization papieren in ons bezit zijn, maken we de rest van de aanbetaling over.

Direct na tekenen rekenen we af met de notaris en de vertaler. Met een soort wisseltruc.. Van een Griekse bankrekening kunnen geen betalingen naar het buitenland worden gedaan. Ron maakt daarom een bedrag over naar het paypal account van de vertaler en krijgt wisselgeld (voor de notaris:) terug.
De vertaler kan dan spelletjes kopen. Bijzonder land, bijzondere mensen en een nogal aparte ervaring. Het lijkt helemaal niks op onze gebruikelijke transacties met Aad..
Het voorlopig koopcontract loopt af uiterlijk 31-oktober-2016.
Het kan dus zijn dat we tot die tijd ronddobberen.. tenzij Pepy eerder een huis vindt!