De halve nacht ben ik wakker geweest, peinzend, schrijvend, werkend. Spoken, zoals Amelandse Corrie van de CO2 het noemt.

Na een kneuterige en gezellige zeildag met onze verse Nafpliose vrienden, Kostas, Androniki en Panos, die begon met uitvaren en weer inparkeren omdat net op dat moment de dieselwagen kwam, anderhalf uur later dan afgesproken. Tot onze grote helaasheid floepte daarna de tankdop te water. Nu zit er een stop in, tot we ergens zijn waar die dingen verkrijgbaar zijn.
Androniki kon nog even van boord om spinaziegebak te halen. En later nog eens voor de zwembroek van Panos.
En uit voeren wij, de wijdse Argolida in, met spinaziegebak, chocoladecake, sla, paprikaatjes, zes flessen water en een frisse Noordse bries met Panos aan het stuur. De Argolida is ons nieuwe IJsselmeer. Het waait hier Noord of Zuid en tussen twaalf en zeven tussen windkracht 4 en 6.
In ons nieuwe IJsselmeer vind je dolfijnen, zwaardvissen, octopussen, grote vissen, kleine vissen en allerhande verder zeeleven. Het water is blauw en helder tot aan de bodem.
Er is een tijdje wat minder wind en dan moet natuurlijk de Gennaker op. Spijtig genoeg wil ze later niet meer in.. dus we moeten haar in het water laten zakken. Grrrr. Subordinatie van een drijfzeil in de badkamer.
Ergens aan de overkant ankeren we bij een strand in de buurt. De Nafpliosi zijn er in no-time, allen waterpolospelers (@Gien). Ik blijf in de buurt van Luna en vertrouw op mijn flippers )
We lunchen met het gebak en een peperonata en vangen daarna de weg terug naar Nafplio aan met soms een straffe 6 waarop het laatje van de kaartentafel zichzelf wenst te bevrijden en met een daverende klap op de vloer terecht komt. Natuurlijk.

Maar het leven is genoeglijk en wie doet ons wat.
Dan komt een mail van Cor en daar gaat mijn gemoedsrust.
Oh Toytje, Toytje, Toytje toch.. Doe toch voorzichtig! Een hersenschudding.. dat is allemaal hoogst ongezond en er kunnen alleen maar vervelende dingen van komen.
De zorg, gelukkig werkte je polsalarm!, had van schrik de sleutel binnen in het slot laten zitten en toen kon Cor er niet in om de (volgens hem dan) vlooienbaal of luizenbos te laven en te voederen. Kosmos zal je flink missen, zo zonder lekkere hapjes.
Gelukkig bracht de slotenmaker, om 11 uur in de avond nog, uitkomst.
Dokter Schillings belde vandaag bezorgd, “weet je wel dat je moeder in het ziekenhuis ligt?”
Dus: word maar snel beter!

Ondanks alle toestanden moet er nog steeds gewerkt worden.
En alle dagen weer zijn we blij met de fantastische constructie voor de zonnepanelen, op Poros door Joost en Ron gemaakt. De eerdere positie aan de railing was toch niet zo handig met de lijnen van de Gennaker bijvoorbeeld. Of met buurboten..
Maar wat een vrijheid bieden die dingen!
Joost moet eigenlijk nog een weekje komen met nieuwe afstandbedieningen voor de ankerlier. De oude afstandbediening van de ankerlier is verdronken in een glas water en met inparkeren sta ik als vanouds te hannesen om zowel te sturen als op het ankerlierknopje te drukken als de gashandle te bedienen. Hm.

En vanwege het gemis van een degelijke tankdop zeilen we naar Koilada, de overwinterplek van de Luna.
Onderweg moet ik werken en terwijl Ron zich uitleeft zie ik de zee door het open zijraam dichtbij komen en met 1 been tegen de trap en een arm om mn laptop doe wat ik moet doen.