De knuppel in het hoenderhok! Klaar waren we met de ballenbende. Wat nou, geen huis? Prima. Geen huis. Grootspraak natuurlijk, want inmiddels zitten we in een klam en spochtig (wel lief en gezellig en van aardige mensen) appartementje op een Noord-heuvel waar je gewrichten van krullen. Met een airco als verwarming, een wasmachine, warm water in de avond, een bureau (= de keukentafel) op okselhoogte en een inductieplaatje van de Lidl wat het ongrijpbare elektrische fornuis vervangt. Helaas had de Lidl alleen een bijbehorende koekenpan. Waar uiteraard alles in gaat, dat dan weer wel. De pasta, de eieren.
Ik meende trouwens zeker te weten dat je eieren op 60 graden in een uur gaar zou kunnen kregen. Jammergenoeg dropen diezelfde eieren helemaal uit toen ik in de auto Ron een eitje aanbood.
Aan de overkant van het appartement is het uitgaanshart van Koilada, de terrasjes zijn gesloten maar binnen kun je nog overal terecht. In het weekend gaan we dus nog steeds “uit eten”.

Luna staat op de wal, keurig in een een seal van plastic vandaag voorzien van een eerste laag primer. We kunnen er helaas niet in. Dat is wat onhandig qua kledij en zo.

Luna dik ingepakt in een soort krimp plastic. Verrassend stevig spul!

De eerste laag AWL Grip FLAG Blue gaat er op.

Maar goed, we staan er weer fris in. Er gebeurt weer wat.
Pepy heeft bakzeil gehaald en is akkoord gegaan met een ander appartement. Wij mogen ondertussen in het appartement van onze makelaar Dimitris (hij woont bij zn moeder, weten jullie nog? En hij vertelde maaaaanden geleden dat hij een loft had in Agia Kyriaki. Deze dus). We willen niet weten wat hij daar doet, maar nemen het in dank aan. Een ienie-mienie loft, groot terras, zonnig.. heerlijk!
Pepy mag haar spullen opslaan bij ons – for the time being als ze er uit is – en wij mogen nu onze spullen (zeilen, kussens etc etc) alvast opslaan in het huis. Misschien moeten we wel de verzekeraar daarover inlichten, maar dat is weer wat anders.
We zijn vandaag naar Nafplio geweest omdat we een of andere card of European citizenship nodig hebben.. omdat.. we een auto gekocht hebben.
Van die huurauto hadden we ook helemaal genoeg. Fijn ding hoor. Niks mis mee. Maar.. er past niks in!
En het is net als het appartement nogal prijzig.
Je kunt hier een huis kopen, maar voor een auto moet je ineens meer bewijzen overleggen. Dus togen wij vandaag naar de gemeente en kregen een mooi stempel op een formulier waar ons Griekse belastingnummer op staat en registratie van de auto betreft. Daarna moesten we naar de politie, waar we met al onze papieren moesten aantonen dat.. Ja. Ik weet eigenlijk niet wat. Dat we inkomen hebben? Dat we een ziektekostenverzekering hebben? (kom je in NL niet omheen, dus dat ging wel goed:) Och och .. en we hadden een koop-overeenkomst van het huis. Maar het exemplaar wat we bij ons hadden, was ongetekend!
Gelukkig kent iedereen hier iedereen. Het noemen van “Kostas Xeliotis”, onze advokaat, was voldoende. Ze zouden de benodigde gegevens wel aan hem vragen en volgende week kunnen we terugkomen voor de card.

Naast alle wilde dingen gaat het leven natuurlijk gewoon zn gangetje.
We werken.
En we groeien dicht! Hier in het appartement is een ontzettende spiegel in de slaapkamerkast geintegreerd en toen ik daar voor ging staan… Lieve help!
Gelukkig kwam alles goed toen ik op het bed ging staan.
Maar waar het op neer komt, is dat we te weinig bewegen. We roesten hier helemaal vast. We moeten die hond, die paarden, die sinaasappelbomen, die maakt niet uit wat. Anders zakken we over een jaar als een plumpudding in elkaar.
En dat Leonard Cohen overleed, pah, dat raakte me diep.
Daar werd ineens zoveel mee geassocieerd.. Met Nel, die in rond deze tijd ziek werd, met Bep en met Toy, niet in de laatste plaats en allerlei varianten van Cohen’s “if it be your will” drijven langs.

It has been your will-that they speak no more-but their voices still-reach to me as before
with this broken hart i trie-to regain the joy of life-but their voices still..-it has been your will
It has been your will-that they sing no more-but their voices still-call to me as before

with this broken hart i trie
to think of them as here
but they never will
so let me sing

Van Margreth hoorden we dat er achtenzestig (68!!!!) kindertjes aan de Westerstraat te Sinte Maarten kwamen. Lieve help.. wij zagen er godzijdank nooit meer dan 10 of zo? (haha)

En stel.. dat dat huis doorgaat, hier in Agia Kyriaki. En dat de hond er bij zit.

Een half jaar geleden, op deze foto, ging het nog wel maar nu is het een flink uit de kluiten gewassen hond! Geen hondje die je makkelijk mee aan boord kan nemen helaas.

Wim en Sandra, kom der ’s in: Roedel- of clickmethode voor onze Skylos die binnenkort zo’n 60 kilo weegt en 80 cm hoog is. Click denk ik zelf, want het is een ras wat zomer en winter wordt ingezet om vee te bewaken. In z’n uppie dus. Och och.. nou ja. Het kan niet erger zijn dan een paard.
Hoe Poes en Kosmos omgaan met Buddha dat lezen we binnenkort wel in een FB update:)

Jet en Ttje.. da’s ook wat. Die zijn gelukkig in goede handen maar het duurt nu wel errug lang en ik mis ze heel erg. Misschien moeten we ze evengoed halen en in de buurt stallen? Hm….